Προκαταλήψεις...

 Στην έρημο και τη σιωπή των λέξεων

υπάρχουν συναισθήματα

που ζουν στις σκιές

εκεί που ο ήλιος στρέφει το βλέμμα του

στον πλήρη κορεσμό εκείνων

που περιμένουν.

Η ξέφρενη ηχώ των αδέξιων ελιγμών

των σκέψεων

διαποτίζει τα βάραθρα της ψυχής

με ασταμάτητους στεναγμούς

απο δυσλεκτικά ρήματα.

Χτυπάνε σπασμένες υπερβολές

της πραγματικότητας

και της αδιάφορης ματαιοδοξίας

αναστενάζοντας αναζητώντας ψευδείς αισθήσεις,

δύσπνοες χειρονομίες,

ανόητες εξαπατήσεις,

σε άνυδρες έρημους

και κοίλες σιωπές.

Το αλφάβητο της ομίχλης

μαλακώνει τις στιγμές

των αποφυλακτικών σιωπών

και του παρατεταμένου ίλιγγου.

Συχνά διασχίζει την έλλειψη της μεταμόρφωσης

που είναι χαραγμένη στον αμβλύ πάγο

των συλλαβών που εκφωνούνται

από κρυφούς εγκεφαλικούς παλμούς.

Διασπά τις θολές συζητήσεις

ανεβάζοντας πέρα ​​από τη φθορά

των φθαρμένων προκαταλήψεων

τις εκκωφαντικές αλλαγές

που ενοχλούνται

από το βασανισμό των αισθήσεων.