Φλεβοτομημένα Χνάρια.

 Όταν η παραφωνία μιας ημέρας

αδράζει τα συναισθήματά μου

ραγίζει την καρδιά μου

και ρίχνει ένα δάκρυ του πόνου

μέσα από τις φλέβες

 της συνείδησής μου,

όταν η στιγμιαία πικρία

ενός στίχου, 

η ψυχή μου σκύβει,

πάνω στην αγάπη σου

τότε χανομαι μεσα

απο τις πυρακτωμένες

στιγμές του πόνου

και του πάθους.

Τότε το όνομά σου

φωτίζει το σκοτάδι 

η σιωπή της αγάπης,

μια ανάσα 

ουρλιάζει το σώμα σου

με τις εκρήξεις των ηδονών

γεννήματα της σιωπής

απο ανοιχτές φλέβες.

Ανθρώπινη ευαισθησία

που έδειξε,

τις απολήξεις των νεύρων

εκεί στα

σπλάχνα της σιωπής

εκει η 

 ψυχή φίλησε

απροσδόκητους πειρασμούς

στις γωνιές των σωμάτων

της μοναξιάς μου