Ξαφνικά
η λέξη έχει ταξιδέψει.
Με άφησε ήσυχο
χωρίς αποσκευές και χωρίς όνομα
και είναι μακρύς ο δρόμος.
Ψάχνω για
την πικρή ηχώ
των σπασμένων λέξεων
το λευκό ψωμί στο τραπέζι.
Στο σύντομο χώρο του ύπνου
διαπερνώ τη φωτεινή μέρα
χωρίς χρόνο, χωρίς όριο, χωρίς λήθη
και ανώνυμες μάχες, χωρίς ήρωες.
Τα όνειρα ξαναφτιάχνουν τον ιστό
για να προστατεύσουν το δώρο του φωτός
το θαύμα του περνάει νύχτες χωρίς σκιά
να ανακτήσει την πίστη εκείνων
που πρόκειται να πεθάνουν.
Μόνο οι στάχτες σπάνε την ιστορία.
Ξέμεινε ο κόσμος από άνοιξη και καλοκαίρια
μόνο χειμώνες βλέπουμε μπροστά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου