Πάντα κουβαλάω τον εαυτό μου
εκεί που γεννιέται η Ζωή
στις πηγές των υδάτων
και αναπνέω τη μαγεία της ζωής
Και ο αέρας είναι γεμάτος με αγάπη
Ενα μονοπάτι
προς την ίδια κατεύθυνση
πέρα από τον τοίχο
πέρα από τα βάθη
πέρα από κάθε όριο.
Ενα μονοπάτι που οδηγεί
ανάμεσα στα κύματα της θάλασσας
με τα χάδια του ανέμου
και τα χαμόγελα της φωτιάς.
Οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο
χορεύουν στη ακτή γύρω απο φωτιές
σαν τσιγγάνοι
το φως του φεγγαριού μου κάνει παρέα
σε μέρες μοναξιάς.
Εκεί στο μονοπάτι που φιλοξενεί το φθινόπωρο
ανάμεσα στα κίτρινα φύλλα
ο χρόνος που ρέει,
χρώμα δίνει στις μαύρες μέρες
και το μπλε της θάλασσας το κάνει άπειρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου