Από τη γεύση της εύθραυστη διάθεσης,
Των σκιών του φόβου,
Άδεια σώματα για να ζήσουν,
Σπασμένα όνειρα για τη γέννηση.
Φιλιά ποτέ δεδομένα,
Οι υποσχέσεις δεν κράτησαν ποτέ,
Η αυριανή ελπίδα,
Η βεβαιότητα της αναθεώρησης.
Περνάω
τις κυκλικές αλλαγές των χρωμάτων
μέσα απ τις ρωγμές του σκότους.
Περιπλανιέμαι στις
άγνωστες πεδιάδες της σκοτεινής ύλης.
θέλω να ζήσω να αρπάξω στιγμές που κυλάνε σαν ρόδες
να γίνω ανεξήτιλο ποίημα και στίχος σε τοίχο,
σε κάθε στενο τα παράθυρα ανοίγω,
πετάω βλέπω τη θέα σκορπάω τις νότες.
Μέσα στη φρίκη της αποσύνθεσης.
μια μηδενιστική κατάθλιψη
καταργεί το λεπτό νήμα
της βαθύτερης σιωπής
καταργεί την ουσία της στιγμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου