Σκέψεις πολλές
όπως τα σύννεφα
αφήνουν αντικαταστάτη
βυθίζοντάς με σε ρηχές νοητικές γραμμές
εκεί που το σενάριο έμεινε κενό
εκεί που η αυλαία δεν έπεσε ποτέ
για τον θεατή
και έμεινε ένας ιστός συγκεκαλυμμμένης εξαπάτησης
των διαμαρτυριών στις λεωφόρους
πιτσιλισμένος με αίμα
απώλειες πολέμου και αμαρτίας.
Σελίδες με χειλικές εκτυπώσεις
και ένα χρώμα στεγνό
τυρκουάζ όπως τα όνειρά μου...
Εκεί που μεγάλες ουτοπίες
με τα ιδιώματα της μετάληψης
συλλαμβάνουν την ομοιομορφία
στις λεπτές γραμμές
μεταξύ λογικής και πίστης
εκεί κατοικεί η ηθική μας συνείδηση.
Τα συναισθήματα μπορούν να οδηγηθούν
στραβά από προπαγανδιστικές πονηρές λέξεις
καθώς η χειραγώγηση εναλλακτικών γεγονότων
επιδιώκει ολέθρια επιρροή.
Θυμάμαι στα χείλη του που είδα.
οι λέξεις που έμειναν ανείπωτες στις τελευταίες στιγμές
Στη λάμψη του τελευταίου τους φωτός μου
είπαν αυτά τα ανείπωτα λόγια.
Ένας τόπος ταφής για απογοητευμένους
με υδατογραφημένη μετάνοια.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας.
όχι μόνο για να δούμε, αλλά και για να νιώσουμε
και όταν αναπνέουμε πρέπει
να το κάνουμε όχι μόνο για να ζήσουμε
αλλά και για να ονειρευτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου